IK & RAYNAUD

Al sinds mijn twaalfde heb ik me vaak geërgerd aan mijn koude, klamme en geregeld paars-wit gekleurde handen. Op deze leeftijd kreeg ik te horen dat ik het primaire fenomeen van Raynaud (spreek uit als ‘Reno) had, ook wel ziekte van Raynaud genoemd. In het kort is het fenomeen van Raynaud een vaataandoening, waarbij de bloedtoevoer stopt naar de vingers en/of tenen. Ook kan het puntje van je neus verkleuren. In zeldzamere gevallen komen de klachten ook weleens in andere lichaamsdelen voor, zoals de tong, oorlelletjes en dieper gelegen organen (longen en slokdarm).

Rillerige bedoeling

In mijn tienerjaren kreeg ik steeds vaker aanvallen van koude, gevoelloze vingers en tenen en soms een blauwe neus en lippen. Een aanval kwam met name door heftige temperatuurwisselingen; van een warme ruimte de kou in, iets uit de koelkast halen of een tijdje sporten in een ruimte met airco. Ook langdurige repeterende bewegingen, zoals na een paar uur les tekstverwerking op school of na de 4 uur durende, niet zo favoriete techniekles, met het bedienen van grote technische apparaten werd een aanval uitgelokt. Ondanks mijn beweeglijkheid als tiener (o.a. dansen, zwemmen, badmintonnen) kon dit niet de kou uit mijn lichaam halen. Als ik het na flinke inspanning warm kreeg dan veranderde mijn lichaam in een klamme rillerigere bedoeling. Vooral in het gebied van mijn romp. In de Traditionele Chinese Geneeskunde (TCM) geeft men aan dat de romp o.a. de plek is van de drievoudige verwarmer meridiaan. Je inwendige thermostaat.

De huisarts adviseerde mij om bloedverdunners te gaan slikken om Raynaud onder controle te krijgen. Door o.a. de bijwerkingen, rood gezwollen benen, duizeligheid was mijn conclusie dat deze pillen de aandoening niet dragelijker maakte. Een complementaire behandeling bleek uiteindelijk beter bij mij te passen. 

De stress neemt af, de doorbloeding stroomt...

Toen ik op mijn 31ste in een tijdspanne van een aantal weken flinke stress had door o.a. het stoppen met mijn vaste baan, diverse lichamelijke ongemakken ervaarde en psychisch gezien best aardig baalde dat ik al zo lang single was kwam ik via een workshop in aanraking met (Chi-Neng) Qigong. Rekken en strekken van mijn spieren had ik al vaker gedaan en dit ook altijd als nuttig ervaren. Alleen ik had nog nooit zo’n baat gehad bij het rekken en -zachtjes- strekken als bij het uitvoeren van een Qigong warming-up. Tijdens het doen van de oefeningen gebeurde er vooral iets met mijn handen, ze gingen plots tintelen werden nog witter of kregen paarse cirkeltjes. De (interne) lichamelijke sensaties tijdens en na het oefenen zorgde voor een prettiger gevoel in mijn handen en voeten. Ook leek het door deze oefeningen dat mijn spastische darmen meer in balans kwamen en in mijn hoofd ervaarde ik een voor mij nieuw soort rust.

Wat volgde

Was het doen van een aantal 100 dagen gongs (100 dagen dezelfde vorm), steeds meer lezen over Qigong, hier en daar een workshop volgen, beter leren gronden en ademen (super belangrijk), meer interesse voor meditatie totdat ik het in 2016 tijd vond om eens echt de verdieping in te gaan en te starten met een Qigong opleiding. Ik heb in de laatste paar jaar prettige en soms ook frustrerende stappen gemaakt om met deze chronische aandoening om te leren gaan. Maar één ding is zeker ik heb de afgelopen jaren in de winter i.p.v. circa vier keer per dag dode vingers en tenen te hebben, hooguit nog maar 1 keer per jaar 1 dode vingertop. 

Ik ben op een aangename route gestuit. Er is nog een weg te gaan, maar zoals een wijs oud Chinees gezegde luidt “Een pad ontstaat door erop te lopen”. Wandel je mee? Klik hier voor het ChanQigong lesaanbod. Heb je interesse om (online)privéles te krijgen m.b.t. je Raynaud klachten neem dan gerust contact op om te kijken of ik iets voor je kan betekenen.  Vrijblijvend kennismaken kan natuurlijk altijd!